1. az önce mesai arkadaşımın ısrarı üzerine iki hafta ertelediğim eylem. dediğine göre on beşinci günün şafağında (proje müdürünün işten ayrıldığı gün) herşey değişecekmiş.
  2. istifa ettiğimde rahatlamış olmam gerekmiyor muydu? daha yüksek maaşlı bir iş beni bekliyor iki hafta sonra başlayacağım ama yine de istifa etmek hiç içime sinmedi. belki ilk çalıştığım yer olmasıdır, belki patron hariç herkesi çok seviyor olmamdır bilmiyorum ama bi huzursuzum şu an.
    neyse, umarım eşyalarımı toplarken yaşarım o rahatlığı.